Willy
Ratno P/ 27
Usaha
Allahu akbar allahuakbar........
suoro adzan wes kumandang,howo adheme subuh ora iso ngalahno niatku madhep
marang gusthi pengeran,aku langsung tangi,wudhlu banjur mangakt menyang mushola
ing ngarep omahku. Banjur sholat aku mbyantu ibukku resik resik omah. Wektu wes
nunjukake jam 5.00 aku banjur adus amarga arep mangkat sekolah. “ buk,kulo
badhe mangkat datheng sekolah,kulo nyuwun pangestune panjenengan nggeh,”
pamitku marang ibuku .
Jenengku
angga aku kelas 3 sma ing sawijining sma negeri favorit ing kuthoku. Aku urip
karo ibukku lan simbahku,bapakku uwes suwe tilar dunyo wektu aku isih
bayi,ibukku sng dadi tulang punggung kaluwargoku,ibukku dadi penjahit gae
nguripi kaluwargoku.Wektu aku smp sampe kelas 2 sma aku ora ngerti cita citaku
mbesok pingin dadi opo,amarga aku kelingan omongane ibuku “ le... sinau sing
sregep,ora perlu mikir arep kerjo opo,arep dadi opo,pokoke kowe kudu
pinter,mbesok kerjaan kuwi bakal marani
kowe dhewe”. Nanging saiki aku wes nentokno targetku pingin dadi pilot,kadang
aku ragu karo tergetku iki,amarga biaya sekolah e ora murah,aku mung iso yakin
marang pilihanku lan usaha sak isoku.
Aku wes
tutuk sekolahku,ucape ibukku krungu terus ing kupingku nganti sakiki. Aku bakal
sinau sng sregep ben iso mbhagiak ake kaluwargoku. Kriingg bel ngaso wes
krungu. Aku isih ing njero kelas nggarap tugas sing jek entas di wehno. Ora
suwe konco ku marani aku.
“ngga,kowe
melu snmptn ora besok iku wes wayahe? Takone lukky konco cidekku.”mboh,nanging
aku wes manthep ing sekolah pilot,yen aku ketrimo ing snmptn lan sekolah pilot
aku kudu milih sng endi?”, Balesku. “ yo ora ngopo to,gae jogo jogo wae”.
Balese koncoku. Aku mung meneng bingung kudu melu opo ora. “ halahh wes ora
usah di pikir,ayo melu ora?”.ajake lukky. “nandi ndes?” takonku. “nang kantin
lah arep nandi meneh?”.balese. “duwit gambar ladhing kuwalik ta ndes,ora due
duwit aku”. Omongku .”halah lambemu,gak oleh ngomong ora due duwit iku,ora nyekel
duwit iku baru bener”. Balese lukky.” Halah opo bedane ndes”. Balesku karo
nglebokno buku ng tasku.” Yo bedho talah, wes wes debat e engkok ae,ayo saiki
nang kantin,tak bayari pisan pisan”. Balese lukky karo mbatek tanganku ngajak
nang kantin.” Tenan ta,dungaren luman”. Balesku.
Ora
kroso wktu wes sore,uwes wayahe moleh,aku isih nyempetno sholat ashar ing
sekolahan. Banjur sholat aku moleh lan kondho marang ibukku “ buk badhe wonten
snmpt,miturut panjenengan kulo tumut nopo mboten?”. “ teko melu o ae lee”.
Jawabe ibukku. Aku nuruti omonge ibukku aku melu snmptn njupuk jurusan
pertambangan.Wektu pengumuman ketrimo e snmptn,alhamdulilah aku ketompo ing ptn
ternomo ing indonesia. Saiki kari ujian nasional e,aku bedho marang konco
koncoku sng wes melu bimbingan belajar gae nyiapno ujian nasional,aku sinau
dewe nang omah amargo aku ngerti ekonomine kaluwargoku,terus aku manfaatno
pelajaran tambahan sing di sediakno sekolah.
Wektu
mlaku cepet banget sesok wayahe ujian nasional,aku wes siap gae ujian sesok. Koyo
biasane aku mung iso mbyantu resik resik omah,banjur aku sinau karo ngancani
ibukku njahit klambi garapane. Ora kroso wes ganti dino,wes wayahe ujian
nasional.”buk kulo bahe nglempahi ujian,kulo nyuwun pangestu panjenengan
nggeh?” pamitku karo ngambung tangan e ibukku. Lan alhamdulillah aku biso
lancar nggarap soal soal ujian. Pancen bener omonge uwong uwong restune ibu
kuwi yo restune gusti allah.
Wektu
mlaku ora kroso saiki wes mari ujian nasional,aku mung iso dungo marang gusti
lan pasrah marang keputusane,sing penting aku wes usaha lan dungo. Sawise ujian
nasional aku ora mandhek sinau lan golek golek informasi tentang pilot,opo sing
di butuhno ben klebu ing sekolah kasebut.
Wektu
penguman sing wes ditunggu tunggu wes tibo,alhamdulilah perjuanganku ora sia
sia. Nilaiku wes iso kalebu syarat mlebu sekolah sing tak karep ke.aku daftar
nang ke sekolah pilot,amargo biayae ora sithik ibuku mecah celengane kanggo
biaya daftar sekolahku. Biji wes memenuhi kari tes e. Tes e onok pirang pirang
lapis. Sing kesiji tes tulis,alhamdillilah aku ketompo tes kesiji iku.banjur
tes sing keloro iki tes wawancara basa inggris,aku wes nyiapke gae tes iki
nanging sak durunge tes gusti allah mudhut simbahku,iki garai aku down,bingung
kudu fokus marang sopo. Wektu e tes keloro, gara gara aku ora fokus ng tes iki
aku ora klebu.
Aku
putus asa amargo ora klebu ing sekolah sing tak karepke,isih ono cadangan e
yoiku snmptn. Aku nekuni sekolah pertambangan ing kutho liyo ninggal ibukku
dewe ng omah. Sekolah sing giyat lan tekun iling perjuangane wong tuwo gawe
nyekolahno aku.aku sekolah daksambi kerjo ben ora ngaboti wong tuwo,ora iku
tok,aku yo golek golek info beasiswa kanggo ngenthengno beban. Prestasi,biji ku
munggah saben semester, ing semester 3 aku oleh beasiswa teko perusahaan
pertambangan ternama ing asia tenggara
lan wes di janjeni sawise lulus bakal langsung kerjo ing kunu dadi
asisten meneger. Alhamdulillah gusti allah paringi dalan liyo gae aku sukses.
Ora kroso aku wes lulus banjur aku kerjo ing perusahaan sing
biyayani aku kuliah,gaji ne wes lumayan,di sedhiani omah lan kendaraan. aku
ngajak ibukku melu aku ing omah iku. Ora suwe aku wes iso munggah pangkat dadi
manager.Iki wes wayahe aku bahagiakno ibukku. Aku paham iki to ujare ibukku yen
kerjaan bakal teko dewe. Iki ora lain teko dungone ibukku lan hasil usahaku.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar